 |
1-«به ناچار فتنه ای بسیار سخت و از پا درآورنده واقع می شود که در آن فتنه،هر فرد رازدار و مورد اعتمادی سقوط می کند ؛ و آن در زمانی است که شیعیان،سومین فرد از فرزندان مرا از دست بدهند.(با مرگ امام حسن عسکری - علیه السّلام- فتنه ی آخر الزمان شروع می شود که همان غیبت و نبودن امام زمان - عجّل الله فرجه- می باشد و آغاز بحران ها و مشکلات مردم چه شیعه و چه غیر شیعه؛کما اینکه شده است و بوده است و إن شاء الله نخواهد شد با ظهور یوسف زهرا-عجّل الله فرجه)
اهل آسمان و زمین و هر مرد و زنی که تشنه ی دیدار اوست و هر غمگین و حسرت زده ای بر او می گرید.»
سپس فرمودند:
«پدر و مادرم فدای او باد (پدر ایشان امام معصوم بوده اند)، او همنام جدّم رسول الله (ص) و شبیه من و شبیه موسی بن عمران است.بر او پیراهن هایی از نور می باشد که شعاع نور مقدّس و پاکی پرتو گرفته است.»(کمال الدّین،باب 35 ، حدیث 3)
2-دعل بن علی خزائی ،شاعر نامدار شیعی می گوید :
قصیده ی خود را برای امام رضا (ع) خواندم،تا جایی که به این ابیات رسیدم:
قیام و ظهور حضرت حتمی است و با نام خداوند و برکات او قیام می کند.
او در میان ما هر حق و باطلی را از هم جدا می کند...
امام رضا (ع) به شدّت گریه کردند،سپس سر خود را بلند کرد و به من فرمودند:
«ای خزائی،روح القدس (جبرئیل)این دو بیت را بر زبان تو جاری کرد.»(همان منبع،حدیث 6)
(توضیحات این حقیر:این شاعر عزیز ، این قصیده را در توصیف تمام 14 معصوم -علیهم السّلام - سروده بود،ولی امام رضا -علیه السّلام - فقط در هنگام شنیدن قسمت امام زمان عزیز مان (عجّ) ،اینگونه تغییر حالت داده اند!در ادامه ،امام لباس خود را به این شخص می دهند،آن هم لباسی که امام با آن این قدر نماز و اعمال قبول انجام داده بودند.
شاعر در جایی - که این حقیر در خاطر ندارم - نقل کرده که با این لباس به دیار خود رفتم،تا مردم فهمیدند لباس امام بوده،آن را پاره پاره کردند و از من گرفتند و فقط قسمت اندکی از آن باقی ماند.کنیزه ای داشتم،او بعد از مدّتی نا بینا شد.بسیار بسیار در اندوه بودیم تا اینکه این پارچه را بر چشمانش بستم و او خوابید،همین که صبح از خواب بیدار شد،متوجّه شدیم که بینا شده است...)
3-از امام رضا (ع) روایت شده که آن حضرت در مجلسی که در خراسان داشتند،هنگام (شنیدن) ذکر لفظ «قائم»،ایستادند (تمام قد) و دو دست خود را بر سر مبارک نهادند و گفتند: «اللهّم عجّل فرجه و سهّل مخرجه.»(منتخب الآثر ص506)
امّا وظیفه ی ما:
امام رضا(ع) در نامه ای مرقوم فرمودند:
«شیعیان ما فقط آن هایی هستند که از ما پیروی کنند و با ما مخالفت ننمایند.»(وسلئل الشّیعه ج18 ص51)
اگر مسئولین نظام جمهوری اسلامی می خواهند حقیقتاً پبرو امام رضا (ع) و دیگر اهل بیت(ع) باشند(چون این عزیزان در اصل نوری واحد اند) و مردم را نیز اینگونه بار بیاورند - که وظیفه ی آن ها هم همین است - ،باید آن قدر از شخصیّت و عظمت امام عصر(عج) بگویند و بنویسند و دستگاه های تبلیغاتی را در این راستا بکار گیرند که آتش عشق و محبّت امام غائب(عج) در دل ها شعله ور شده و این کم توجّهی و کسالت نسبت به قطب عالم امکان(عجّ) از دل و جسم همگان بر طرف شود.
چرا که بر طبق این نامه ی شریف،همه ی ما وظیفه داریم که از هر نظر،از جمله حالات درونی و بروز احساسات،تابع و پیرو اهل بیت (ع) باشیم.
آیا مردم ما شور و حال رضوی نسبت به امام مهدی(عجّل الله فرجه) را دارند؟!
- کاري از فعّالان ظهور مشهد -
«الهّم عجّل فرج مولانا الامام الهادي المهدي القائم بالامرک و جعلنا من خيرٍ انصاره ي و اعوانه ي»
- آماده ي ظهورش -
(در مورد کفایت نوشته ها و گفته شده ها در این باب،رجوع کنید به کلمة الحق 1)
نظرات شما عزیزان:
:: موضوعات مرتبط: احادیث و روایات، ،
:: برچسب‌ها: اهل بیت, امام رضا(ع), مهدویت, فعالان ظهور, نظام جمهوری اسلامی, امام غائب, ,
